Ur. 1941 w Tarnopolu; polska historyk idei, profesor nauk humanistycznych, specjalistka w zakresie stosunków polsko-niemieckich, w latach 1990–2004 dyrektor Instytutu Zachodniego w Poznaniu.

Urodzona 27.11.1926 r. w Warszawie, córka Aleksandra I Józefy.

ur. 1925-03-28, zm. 2014-06-23

absolwent Politechniki Wrocławskiej, działacz AWS; w 1997 r. pełnomocnik wojewody wrocławskiego ds. usuwania skutków powodzi; w latach 1998-2001 wojewoda wrocławski/dolnośląski

Początkowo po II Wojnie Światowej w Dzierżoniowie funkcjonowały dwa zakłady produkujące sprzęt radiowy.
Państwowa Wytwórnia Lamp Radiowych rozpoczęła pracę 8 listopada 1945 roku w miejsce niemieckiego zakładu produkującego radia przy ulicy Świdnickiej 38. Uruchomieniem produkcji radioodbiorników z częśći niemieckich zajął się Wilhelm Rotkiewicz.
PWLR zajmowała budynki do lat 70., kiedy to przeniesiono zakład do Warszawy o budynki przejęła dzierżoniowska "Diora".

Większy zakład funkcjonował przy ulicy szkolnej 3. Grupa inż. Tadeusza Kiesewettera przejęła i uruchomiła ponownie zakład. W latach 1943-1945 w dawnym budynku przemysłu włókienniczego niemcy zorganizowali sprzętu nawigacyjnego i radiostacji dla marynarki wojennej.
W latach 1945-1946 zajmowano się naprawami i montażem radioodbiorników produkcji niemieckiej. Jesienią 1946 r. wypuszczono pierwsze radia "Ludowe" oparte o schemat niemiecki.
W 1947 r. rozpoczęto produkcję odbiornika AGA na licencji szwedzkiej rok później rozpoczęto produkować Pioniera.
Zakład w latach 50. i 60. produkował radiostacje dla wojska oraz telewizory (Aladyn, Tosca, Szecherezada).

W latach 70. zakład włączono do Zjednoczenia Przemysłowego Unitra, rozpoczęto również produkcję sprzętu audio (także na eksport).

1989 r. przekształcono firmę w spółkę akcyjną. Produkcję kontynuowano w latach 90., rozszerzono także asortyment o np. magnetowidy jednak produkcja stale spadała a sama firma upadła w 2001 roku.

Urodzony 8 sierpnia 1934 r. w Zamarskach, zmarł 27 marca 2015 r.
Elektrochemik, zastępca dyrektora Instytutu Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 1974-1981. Kierownik Zespołu Elektrochemii i Termodynamiki Stopionych Soli, kierownik Zakładu Dydaktycznego Chemii Fizycznej.
Wieloletni pracownik naukowy Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1956-1960 asystent, 1960 - 1963 starszy asystent, 1963-1968 adiunkt, 1968, docent.
Tytuł doktorski otrzymał w 1963 r., habilitację za pracę "Szereg SEM chlorków metali w stopionym chlorowodorku dwumetyloaminy." otrzymał w 1968 r. Profesorem został w 1974 r.

Irena Rzeszkowska, ur. 19 sierpnia 1925 r. w Białymstoku, zm. 16 stycznia 2001 r. we Wrocławiu.
W latach 1960-2000 była kierowniczką Teatru Zielona Latarnia. Prezes Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru, współtwórczyni Wrocławskich Spotkań Teatru Jednego Aktora.